Wat is zelfbeschadiging?

Bij zelfbeschadiging brengt iemand zichzelf regelmatig verwondingen of andere schade toe. Zelfbeschadiging wordt ook wel automutilatie genoemd. Het kan gaan om directe, zichtbare schade aan de oppervlakte. Bijvoorbeeld verwondingen aan de huid. Het kan ook gaan om minder zichtbare, interne schade. Bijvoorbeeld vergiftiging met pillen, drugs of het inslikken van voorwerpen.

Mensen die zichzelf beschadigen doen dat niet om dood te gaan maar om overeind te blijven. Wel kan de beschadiging zo ernstig zijn dat deze levensbedreigend of zelfs dodelijk is.

Jezelf beschadigen is een teken van klem zitten. Het kan een manier zijn om om te gaan met innerlijke pijn, negatieve emoties of gedachten. De lichamelijke pijn duwt de psychische pijn als het ware naar de achtergrond. Het helpt iemand om de situatie weer hanteerbaar te maken, het contact met zichzelf en de wereld om zich heen te herstellen en zichzelf tot rust te brengen.

Hoe vaak komt zelfbeschadiging voor en bij wie?

Zelfbeschadiging onder jongeren komt vaak voor. Er wordt geschat dat 15% van de jongeren zichzelf weleens beschadigt. Het begint meestal tussen het 12e en 14e levensjaar. Tussen de 18 en 24 jaar gebeurt het het vaakst.

Het komt ook voor bij volwassenen.

Bij jongens gaat zelfbeschadiging vaak samen met alcohol en drugsgebruik.